Finch Hatton, Eungella, black water Tablelands

There is no road to happiness, happiness is the road.
Zei de dalai lama ooit eens.
Dan zeg ik: Er is veel happiness in Australië.
De afstanden zijn inmens hier. De highways zijn gewoon wegen zoals de Strijbeekseweg (veelal in de staat van een paar jaar geleden). De zijwegen van de highways zijn meer zoals de weg naar Ulicoten en als je daar een zijweg van neemt dan ben je op een dirtroad. Ik heb al geleerd dat het belangrijk is om altijd zo’n 10 liter water mee te nemen. Altijd als je de kans hebt, je benzinetank te vullen (soms kom je 200 km of meer geen pomp tegen en dan kan je het nog meemaken dat in het dorp waar een pomp zou moeten zijn, deze wegens verbouwing gesloten is) en voor de zekerheid wat eten en slaapgerei.
Ik heb een belangrijke keuze moeten maken. Tot nu toe heb ik mijn weg zuidwaarts zigzaggend gemaakt. Maar na 4 weken ben ik nog maar in Central Queensland en ik moet nog door de rest van Queensland, New South Wales en Victoria om over 4 weken in Melbourne te zijn. De keuze was ofwel de kustweg blijven volgen, ofwel de inland route blijven volgen.
Na enig leeswerk en wat overpeinzingen kwam ik tot de conclusie dat 95 % van de touristen die de oostkant van Australië bezoeken allemaal naar dezelfde plekken gaan. Allemaal aan de kustroute. Ik kan op voorhand precies zeggen waar bijna iedereen naar toe gaat. En ik ben tot de conclusie gekomen dat al deze plekken ongeveer precies hetzelfde zijn: Populaire kustplaatsen met veel bars, restaurants, disco’s, surfbeaches, snorkelbeaches, bungyjumpen, skydiven en keep on partying. Ze kunnen net zo goed naar Chersonisos gaan.
Daarom ben ik nu zo’n 500 km landinwaarts en blijf tot aan New South Wales in het binnenland. Dan mis ik maar Harvey Bay, de Sunshine Coast, de Gold Coast en Brisvegas (Brisbane).( In NSW zijn de meeste national parks dichter bij de kust.)
Maar ik heb Finch Hatton, Eungella en de Blackwater Tablelands gezien en nu ben ik midden in Carnarvon National Park. Een van de mooiste plekken van Australië. Vandaag een paar korte trails gelopen en morgen vroeg op en de big trail (24 km) proberen te volbrengen. Dat vroeg op zal wel lukken, want bij mijn net nieuw aangeschafte luchtbed blijkt de plug te ontbreken. Ik sta op een kampeerplek midden in het National park en ga de nacht achter in de auto doorbrengen. Ik had er wel zin in om midden in de forrest te overnachten maar ik ben nu bang dat het buitengewoon oncomfortabel gaat worden.
Er zijn geen andere opties dan dit of 1 ½ uur over een dirtroad en dan nog 2 uur naar het dichtstbijzijnde dorpje. Maar het is al half 8. Ik neem nog maar een glaasje wijn.