Het noorden van het Zuidereiland part one

Het regent in deze contreien best wel veel, maar ik heb een goede deal gesloten met de weergoden: Ze laten het alleen regenen als wij er geen last van hebben. Dat is dus meestal ‘s-nachts of als we aan het autorijden zijn. Dus kwam de combinatie van een hele dag regen en de lange rit naar het Noorden van het Zuidereiland weer precies goed uit. New Zealand is niet zo groot vergeleken met Australië maar het Noorder en Zuider eiland zijn wel elk ongeveer 1000 km van noord naar zuid. Een tussenstop gemaakt in Christchurch en via een prachtig mooie route naar Kaikoura: Een schiereiland dat vooral bekend staat om de zeehonden, zeeleeuwen en de af en toe passerende walvissen. Een zeehond deed wat kunstjes in het water toen we langs de kust stonden te kijken en kwam zelfs even poseren. In de brandende hitte (de zomer begint aan kracht te winnen) toch nog maar een track gelopen en daarna nog een paar uurtjes onszelf laten bruinbakken.
De volgende dag had de zomer zijn krachten duidelijk verspeeld en het leek wel herfst. Via een prachige route naar Hanmer Springs gereden. De zon had ook besloten die kant op te gaan dus dat kwam weer goed uit. Daarna (geloof het of niet, via een prachtige route) richting Nelson gereden.
Nelson is de grootste stad in het Noorden en erg handig om wat spullen in te slaan, maar daarna weer snel de stad uit. Op de weg richting Abel Tasman National park vonden we een geschikte plek om te overnachten. De hele nacht regen (dat is part of the deal) maar ‘s-ochtends rond de tijd voor ontbijt regende het nog steeds en daarna ook nog. Terwijl ons plan was om in Abel Tasman National park een van de mooiste tracks van het land te bewandelen. Dat klopte dus niet helemaal maar uiteindelijk bleek er bij de weergoden een nieuwe uitzendkracht aangenomen die nog niet snapte hoe het moest.
Na enig overleg was het tegen dat we bij het begin van de track waren weer prachtig weer. De track van Abel Tasman is in en door een tropical rainforrest maar langs de kust. Ik kan niet uitleggen hoe mooi. Kijk maar naar de foto’s (die maar ongeveer 10 % van de werkelijke schoonheid kunnen weergeven).
De volgende dag een zijweg van een zijweg en daarvan weer een zijpad genomen en toen kwamen we bij Arthur Range, onderdeel van Kahurangi National Park. We zijn geklommen tot boven de boomgrens voor een prachtig uitzicht. Wat is dit land toch ongelooooooooooooooooooofelijk mooi.