Marlborough

De Queen Charlotte Sound is onderdeel van de Marlborough Sounds, het fjordengebied in het noorden van het Zuidereiland. Sommige landtongen zijn tot diep in de fjorden berijdbaar en voor de die-hards is er ook een 5 daagse wandeltrek. Zo fanatiek zijn wij niet. We hebben het wandelen tot een paar uur beperkt. Je mag hier op veel plekken gewoon langs de fjorden wild kamperen en dat was wel weer eens leuk om te doen.
De Marlborough regio is een van de belangrijkste wijngebieden van New Zealand. Druivenranken zo ver als je kijken kan. Pinot noir en Pinot gris is de specialiteit van deze streek. Voor een wijnliefhebber als ik is het hier goed toeven. We hebben de kerst in een prachtig hotel in Blenheim doorgebracht en een beetje uitgerust. Lekker met een drankje aan de rand van het zwembad en ‘s-avonds uitgebreid gedineerd.
De volgende dag maar weer actief en wederom is het zo dat de mooiste plekjes het verst verborgen liggen. Eén uur over een dirtroad en 2 uur klimmen, klauteren en waden door en langs de rivierbedding van de Waima river. Alle bekende voorzetsels hebben we moeten aanwenden om voorbij de soms immens grote rotsblokken te geraken. Einddoel: de sawcut gorge. Een gorge van pakweg 100 meter hoog maar tot bovenaan slechts 2 meter breed.Het lijkt inderdaad net alsof het erin gezaagd is. Op de weg terug een koel bad in het ijskoude doch kraakheldere water genomen. Heerlijk.
We zitten op moment van schrijven op de ferry naar het Noordeiland. Het eerste uur van de toch is een prachtige route door de Marlborough sounds. Met de auto en te voet waren we hier al geweest en nu zien we het vanaf het water. Het is wel een beetje bewolkt en regenachtig maar dat was nou eenmaal de deal.